[zaloguj się]

DERYWACYJA (3) sb f

-c- (2), -t- (1).

e oraz pierwsze a jasne.

Fleksja
sg pl
N derywacyj(e)
G derywacyjéj derywacyj

sg G derywacyjéj (1).pl N derywacyj(e) (1).G derywacyj (1).

stp, Cn, Linde brak.

jęz. Forma pochodna utworzona od podstawowej [derivatiowywodzenie, wyciąganie, prowadzenie; derivatio verborumwywodzenie a wyciąganie z gruntu słów Mącz 357a; derivatioprzywiedzenie Calep; pochodzenie; prowadzenie kogo, czegoderivatio Cn] (3): tá regułá ieſt v mnie, ábym ſie záwſze deriwátiiéy ſłowá káżdégo trzymał: to ieſt: mówiémy gruſzká, nie gruſká: ztądże dwie gruſzce JanNKar F4; DERIWACIE. Przy tych Orthográphiách zdáło ſie nie od rzeczy położyć kilká deriwáciy JanNKar H3v.

Synonimy: wyciąganie, wywodzenie.

AC