![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: DŁUŻĄCY SIĘ | Następne hasło: DŁUŻEBNIK » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DŁUŻCA (2) sb f
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| G | dłużce | |
| L | dłużcåch |
sg G dłużce (1). ◊ pl L dłużcåch (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z tych samych przykładów).
Długi sznur umocowywany na nodze ptaka, stosowany w tresurze (2): iż ptak leći/ tám gdzie mu każą/ á bywáiąc wiele kroć ná ſwobodzie/ przedſię ſie zá ſię z láſá/ z właſnego domu/ do pięśći/ do dłuſzcze/ do niewoley wroći GórnDworz Ffv.
W przen (1):
Zwrot: »w dłużcach wodzić« (1): Tákżeć ten ſtáry Sokoł/ gniazdá Sieniáwſkiego/ Záwiodſzy dzyatki młode/ do polá dzikiego/ Wpráwił ie ná Iáſtrząby/ ná owy s kołpaki/ Ze ie tu w dłuſzczach wodzą/ chude nieboraki RejZwierz 78v.
KCh