[zaloguj się]
[pdf]

DŁUŻNO (7) av

o jasne.

Sł stp brak, Cn s. v. dłużnik, Linde XVI i XVIII w.

Należy się spłata, zwrot pożyczki; in nominibus habere Cn [komu] [w funkcji orzeczenia] (7): thedy staroſta za onym komv dluzno zwalach do ſtaroſthi [...] onego gdzye by dluznik był piſſacz ma o ſprawyedliwoſcz aby ſzye ſthala themv komv dluzno. MetrKor 40/817, 818 [2 r.]; Lárgiryus [...] vcżynił rzecż do nich [...] winuiąc cżęſcią ty ktorym dłużno iż ſie niemiłośćiwie z dłużniki obchodzą BielKron 108; Nuſz owo poſtánowienie inſzey oſoby v kśiąg miáſto tego komu dłużno/ y kwitowánie/ coż rozumieſz do iákiey ſzkody ludźi prżywodźi? GórnRozm Lv; którym [kupcom] dłużno w cudzych ſtronach SarnStat 1233.

Cf DŁUŻNIE

KCh