[zaloguj się]
[pdf]

DŁUŻYĆ SIĘ (6) vb impf

się (4), sie (2).

Fleksja
inf dłużyć się
indicativus
praes
sg pl
2 dłużycie się
3 się dłuży dłużą się
imperativus
sg pl
2 dłuż się
3 niechåj dłużą się

inf dłużyć się (1). ◊ praes 3 sg się dłuży (1). ◊ 2 pl dłużycie się (1). ◊ 3 pl dłużą się (1). ◊ imp 2 sg dłuż się (1). ◊ 3 pl niechåj dłużą się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Zaciągać pożyczkę; aes alienum cogere a. conflare a. contrahere a. facere, aere alieno oppressum esse, in aes alienum incidere, in aere alieno esse, nomina contrahere a. facere Cn (6): Więc ſie ták włocząć nie ſłużą A gdzie mogą tu ſię dłużą RejRozpr I2v; RejZwierz 122v; Ktory prágnie vrzędu y dla tego ſłuży/ Aż go ſiwy włos zaydźie/ y k temu ſię dłuży. Prot D3, D3v; K wóli iemu ſie dłużyćie/ Zdrowié y wioſki tráćićie. KochMRot B2.
Przen: Stawać się winnym (1):

dłużyć się komu w co (1): Leć nád to napewnieyſza Bogu lepi ſłużyć/ A w śmiertelne ſię grzechy nigdy mu nie dłużyć. CzahTr L4v.

Formacje współrdzenne cf 2.DŁUŻYĆ.

Cf DŁUŻĄCY SIĘ

KCh