[zaloguj się]
[pdf]

DOCZYTAĆ SIĘ (19) vb pf

się (15), sie (4).

Teksty nie oznaczają ó; obie samogłoski jasne.

Fleksja
inf doczytać się
praet
pl
3 m pers doczytali się

inf doczytać się (11). ◊ praet 3 pl m pers doczytali się (1). ◊ fut 2 sg doczytåsz się (5). ◊ 3 sg doczytå się (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Wyczytać, czytając dowiedzieć się; legendo cognoscere, lectione assequi Cn [w tym: czego (16)] (19): [prosi pisarz] prawdy oſtréy y ſzczyréy/ ábyś ſye thu docżytáć nádźiéwał. OrzQuin A2.

doczytać się z czego (3): Wiedzą to IchM czyście, bo tego łacno się doczytać z Pisma świętego DiarDop 102; GliczKsiąż I2v; CzechEp 363.

doczytać się o czym (1): Litániey vżywano/ ále y przed dwunaśćią ſet lát [...] iáko ſię o tym v onegoż ſámego Epist: 63. docżytaſz. LatHar 172.

Ze zdaniem dopełnieniowym (2): GliczKsiąż I2v; znać iże ſię przećiwnicy nie docżytáli/ co dáley ſtoi. NiemObr 76.

W połączeniu z okolicznikiem miejsca [w tym: u kogo (4), w czym (4)] (8): NiemObr 115; Docżytaſz ſię ich [Śiedm uczynków miłosiernych] v Máttheuſzá S we dwudźieſtym y piątym. LatHar + + +; Bo poſpolićie mieſiącá Grudniá Kápłany święcono/ iáko ſię nie trudno tego w hiſtoryách Kośćielnych docżytáć. LatHar 124, +2v, +8, 109, 172, 493.

W charakterystycznych połączeniach: doczytać się łacno (2), nietrudno, snadnie (2); doczytać się prawdy; doczytać się z pisma, z nauki.

Zwrot: »doczytać się (nie) moc« (8): Ieſliśćie ſie tego docżytáć niemogli/ ſłuchayćieſz co Auguſtyn ś. piſze WujJud 200v, 141; SkarJedn 361; rad bym o tym wiedźiał: bom ſię ia ieſzcże tego z ich piſm docżytáć nie mogł. CzechEp 363; NiemObr 115; będźiećie ſię mogli łácno docżytáć tego wſzyſtkiego/ co ſię tu krotko powiedźiáło ná przeſtrogę wáſzę. ReszPrz 103; WerKaz 294; WujNT 629.
Szereg: »doczytać się i nauczyć« (1): Nie potrzebneć to ſwary/ w ktorych ſię ludźie kocháią/ około wyznánia wiáry Chriſtyáńſkiey/ ktorego ſię ſnádnie káżdy w piśmie ś. docżytáć y náucżyć może. NiemObr 115.

Formacje pochodne cf CZYŚĆ.

JW