Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DOGORYWAĆ

Następne hasło: [DOGORZEĆ] »

[DOGORZAŁY part praet act

Fleksja

N sg m dogorzåły.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w. s.v. dogorzeć.

Znaczenia

[Dopalający się, który dopalił się, dogorzał]

Dopalający się, który dopalił się, dogorzał:

Wyrażenie: »ogień dogorzały«: ludźie młodźi ták vmieráią/ rownie/ iáko gdy gwałtowny płomień wielkośćią wod bywa zágáſzony: ſtárzy záś/ iákoby dobrowolnie ogień dogorzały gáśnie/ krom żadnego gwałtu. CiceroBBud 33 (Linde).]