![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [DOJUTRASZEK] | Następne hasło: DOJUTROWANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOJUTREK (1) sb m
Fleksja
D sg dojutrkowi.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.
Rzeczownik od „do jutra”; ten, co ma żyć krótko, doczesny, nietrwały: Cżym ſię tedy Bog prawdźiwy [...] nie brzydzi/ y cżego ſię nie wſtydzi/ cżemu to [...] wſtyd przynośić ma/ cżłowiekowi grzeſznemu doiutrkowi ták doyźrzáłego rozſądku [...] nie máiącemu? LatHar 58.
TK