[zaloguj się]
[pdf]

DOKTOREK (2) sb m

Wszystkie samogłoski prawdopodobnie jasne.

Fleksja
sg pl
N doktorek doktorkowie
L doktorku

sg N doktorek (1). ◊ L doktorku (1). ◊ [pl N doktorkowie.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Dem. od „doktor” ‘cżłowiek uczony, mający tytuł naukowy’ (2):

Iron (2): Iadą do Maximiliana Zerotin, y on Doctorek, cobył wnowym miescie od Cesarza ActReg 125, 125.

[Wyrażenie: »doktorkowie nowi« = uczeni protestanccy: Czemu ći naſzy doktorkowie nowi przymawiáią nam/ że ſie żegnamy SkarKaz 556 (Linde).]

SB