[zaloguj się]
[pdf]

DOKTORSKI (4) ai

Oba o jasne.

Fleksja
pl
A subst doktorski(e)
L doktorskich

pl A subst doktorski(e) (1). ◊ L doktorskich (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Przymiotnik od „doktor” ‘człowiek uczony w starożytności’ (1):
Wyrażenie: »doktorskie nauki« (1): Ten acż był wielki y vdatny w boiowaniu, wſzakoż wżdi do Atten ſie wezbrał, aby doktorſkie nauki przeuiedział BielŻyw 22.
2. Przymiotnik od „doktor” ‘człowiek uczony mający tytuł uniwersytecki’ (3):
Wyrażenie: »nauki doktorskie« (3): mimo Doktory/ którzy ſą w Kápitułách z ſynów ſzlácheckich/ ſkázuiemy aby byli też przypuſczeni Doktorowie z proſtégo rodzáiu [...] ieden ma bydź Doktor w Swiętym Piſmie: drugi w Práwie Duchownym: á trzeći w Lékárſkiéy náuce. [...] których Przełożeni mieyſc godné w tákowych náukách doktorſkich pochwalą [in facultatibus ipsis doctoratu dignos JanStat 198] SarnStat 923 [idem (2)] 180, 197.

Cf DOKTOROWSKI, DOKTOROW

SB