[zaloguj się]
[pdf]

DOLEŹĆ (9) vb pf

o jasne, e pochylone.

Fleksja
inf doléźć
praet
sg
3 m dolåzł

inf doléźć (7). ◊ fut 3 sg dolézie (1). ◊ praet 3 sg m dolåzł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Dojść gdzieś z trudem, dowlec się, dotrzeć, dosięgnąć czego (9):

doleźć czego (3): [myszy] vrádziły: [...] A támo záwżdy pić y ieść/ Gdzieby ich kot nie mogł doleść. BierEz K; OrzRozm H2; RejZwierc 49.

doleźć dokąd [w tym: tam (2), do czego (1), na co (1)] (4): á on iáko pies obżárły ledwo dolezie do bárłogu ſwego RejZwierc 59; krył ſię [...] ná tákie mieyſce/ [...] ná ktore doleść prze przykrą gorę trudno kto miał. SkarŻyw 472; Filip Król Mácedóńſki/ kiedy mu o dźiwnie twárdym á niedobytym zamku powiádano/ pytał/ ieſliby tám ośieł z ſkrzynią złotá doléść nie mógł KochWr 32, 40.

W przen [kogo] (2): Kthory Koſćioł iáko Mur/ ták ieſt opráwion świątoſćiámi: przes ktore Dyabli niemogą nas doleſć. OrzList d3, d3.

Synonimy: dojść, dosiąc.

Formacje pochodne cf LEŹĆ.

BC