![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: DOSKONALE | Następne hasło: DOSKONALSTWO » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOSKONALEC (1) sb m
Fleksja
N sg doskonalec.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).
Ten, który doprowadza rzecz do wykończenia, doskonałości: Perfector, Doskonálec/ Dokończiciel. Mącz 116a.
Synonim: dokończyciel.
BC