[zaloguj się]
[pdf]

DOSŁUGOWAĆ SIĘ (5) vb impf

się (4), sie (1).

Pierwsze o oraz a jasne, drugie o prawdopodobnie jasne (tak w przyrostku -owa-).

Fleksja
inf dosługować się
indicativus
praes
sg pl
3 dosługuje się dosługują się
praet
sg
1 m dosługowałem się

inf dosługować się (2). ◊ praes 3 sg dosługuje się (1). ◊ 3 pl dosługują się (1). ◊ praet 1 sg m dosługowałem się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Służąc dorabiać się, osiągać co, dochodzić do czego, uzyskiwać co; rem a. opes labore acquirere, laborum et vigiliarum suarum fructum capere maximumn, quaerendo a. laborando rem facere, percipere fructum ex labore Cn [czego] (5): dla niego [królestwa niebieskiego] Bogu ſłużyć/ álbo ſie go doſługowáć wſtydaćie. WujJud 108; to go [Chrystusa Bóg] tu záś ták bárzo vniżył/ że go/ nie iáko ſługę ták zgołá/ ále [...] iáko nieiákiego niewolniká [uczynił]/ ktory ſię doſługowáć cżego muśi. CzechEp 200.
Zwrot: »dosługować się łaski [czyjej]« [szyk zmienny] (2): wiernie azyczliwie dosługowałem się łaski wm. ActReg 173; CiekPotr 88.
a. Z trudem, powoli co osiągać, uzyskiwać, usilnie dochodzić do czego [czego] (1): aby iny obyczaj sądow był stawion, ktore by ustawicznie na miescu pewnym od sędziow obranych odprawowane były [...] ktore [...] sprawiedliwość prędką mają zaraz, nie czekając osoby k ani sejmowego zjazdu, nie dosługują się sprawiedliwości. Diar 91.

Formacje pochodne cf SŁUŻYĆ.

BC