[zaloguj się]
[pdf]

DOSTATECZNOŚĆ (3) sb f

Fleksja

N sg dostateczność (3).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

1. Zdolność, sposobność, możność; sufficientia Cn, Vulg (2): PatKaz III 146; nie iżebyſmy byli doſtáteczni ſámi z śiebie co myślić iáko ſámi z śiebie: ále doſtáteczność náſzá z Bogá ieſt [non quod sufficientes simus cogitare aliquid a nobis quasi ex nobis, sed sufficientia nostra ex Deo est]. WujNT 2.Cor 3/5 [przekład tego samego tekstu PatKaz III 146].
2. Wystarczający, zadowalający stopień wykonania czegoś (1): ZLoczyńcá/ [...] ſłuſznie á dostátecznie wedle Práwá był męczon/ (kthora doſtátecznoſć ná vznániu Sędźiego zależy) GroicPorz ii3.

Cf NIEDOSTATECZNOŚĆ

TK