[zaloguj się]
[pdf]

[DOSYĆUCZYNNY ai

o jasne (tak w dosyć).

Fleksja

N pl subst dosyćuczynn(e).

Sł stp, Cn brak.

Czyniący zadość:
Wyrażenie: »dosyćuczynna sprawa«: ſpolne ſą między námi doſyc vcżynne ſpráwy álbo urzędy. Wſzákże nie ieſt do końcá to rzecżą pewną y prawdźiwą/ ieſli ná wſzyſtki pożytki ktore z tego Doſyć vczynienia bierzemy/ pátrzáć będźiemy. Bo doſyć vczynne ſpráwy/ ſą nieiákie vzdrowienia i lekárſtwá/ ktore pokutuiącemu cżłowiekowi ku złych namiętności vzdrowieniu dáne bywáią KuczbKat 225 (Linde s.v. dosyć).]

WG