[zaloguj się]
[pdf]

DOWOJOWAĆ (1) vb pf

Fleksja

3 pl praet m pers dow(o)j(o)wali.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Dokończyć wojny; w wojnie pokonać, pobić, rozgromić nieprzyjaciela doszczętnie [kogo]:

Iron: co vſłyſzawſzy náſzy do Domow ſię też wroćili/ gdy nie mnieyſzą iáko Tátárowie Sendomirſki kray ſzkodą vtrapili/ tylko co wżdy ludzi w niewolą nie bráli. (marg) Náſzy ſwoich dowoiowáli. (‒) StryjKron 677.

Formacje pochodne cf WOJOWAĆ.

BZ