[zaloguj się]
[pdf]

DOZNAWAĆ SIĘ (4) vb impf

się (1), sie (3).

o jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 doznåwåm się doznåwåmy się
3 doznåwå się

praes 1 sg doznåwåm się (1). ◊ 3 sg doznåwå się (2). ◊ 1 pl doznåwåmy się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z tych samych przykładów) s.v. doznać.

1. W funkcji strony zwrotnej: poddawać siebie próbie, badać siebie (1): Bo to rozum nawiętſzy kto ſie ſam doznawa/ A to co mu przyſtoi pięknie rozeznawa. RejWiz 8.
2. W funkcji strony biernej: być doznawanym, być poznawanym, zaznawanym, przeżywanym, odczuwanym (1):
Szereg: »iścić i doznawać się« (1): Wſtąp w tę Lodkę Piotrá wielkiego/ [...] Ná ktorey ſię prawdá/ moc/ y błogoſłáwieńſtwo Zbáwicielá náſzego iśći y doznawa. SkarJedn 386.
3. Przekonywać się o czymś, stwierdzać coś, obserwować coś, przyznawać (2): Deprehendo, comprehendo, animadverto, agnosco, comperio ‒ Doznawąm ſzie doſzwiaczam ſzie. Calep 309a.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): GliczKsiąż F7v cf Szereg.

Szereg: »widzieć na oko i doznawać się« (1): Co y dzis widzim to ſámi ná oko/ y doznawamy ſie też tego/ że rodzicy prze zuchwálſtwo dzyeći ſwych/ przychodzą ku wyelkim ſzkodam GliczKsiąż F7v.

Synonim: 3. doświadczać się.

Formacje pochodne cf ZNAĆ SIĘ.

KN