[zaloguj się]
[pdf]

DRANICA (2) sb f

Pierwsze a jasne; końcowe prawdopodobnie jasne (tak Cn).

Fleksja
sg pl
N dranica
G dranic
I dranic(a)mi

sg N dranica (1). ◊ pl G dranic (1). ◊ [I dranic(a)mi.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Deska łupana albo darta, łata drzewna do pokrywania dachu; tegula BartBydg; assamentum, asser, assis, axis, planca, tabula Cn (2): Tegula, latha, quae tegit aedes, domos, gonth, dranycza, imbrex dachowka. BartBydg 155b; Rzemieſlniká do budowánia dránic/ drzewá/ tárćić/ gontow/ [...] iednáć ma Vrzędnik GostGosp 96; [przy niej [stodole] bróg niemiecki w słupy wysokie dębowe, tarcicami odylowany, dranicami pobity. LustrWpol I 106, I 19].

Synonim: gont.

KN