[zaloguj się]
[pdf]

DRATWA (3) sb f

Oba a jasne.

Fleksja
sg
N dratwa
A dratwę
I dratwą

sg N dratwa (1). ◊ A dratwę (1). ◊ I dratwą (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Mocna nić konopna albo lniana nasycona smołą i nawoskowana, używana przez szewców i rymarzy; acia sutoris Cn (2):
[Przysłowie: Gáwroná/ káwki/ doſtań mi y kruká/ Do Synfonału pioro iego ſztuká. Mięſo ſię y tych zgodźi z kuropátwą. Iák iedwab z drátwą. BielawMyśl E4v (Linde).]
W przen (2): Powiedz mi coś opusćił? muśiſz [mnichu] rzec/ pług/ śiekierę/ cepy/ nákowálnią/ młot/ ſſydło/ drátwę/ kopidło KrowObr 141; Gdyż náſz rozum potrzebá cnotą fáſtrzygowáć/ [...] Bo kiedy ſie pocżnie proć/ byś gi drátwą sſzywał/ Iuż táki po ſwey woli záwżdy będzye pływał. RejWiz 89.
*** Dubium (1): Lania, drathwa. BartBydg 79.

KN