![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: DRAŻNIĄCY | Następne hasło: DRAŻNIĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[DRAŻNICIEL sb m
Fleksja
G pl dråżnici(e)l(o)w.
Sł stp brak, Cn: draźniciel.
Ten, który drażni, pobudza do gniewu; tu: ten, który kogoś lekceważy, kimś gardzi; irritator, vexator Cn: Mowiąc mowią do drażnićielow moich [spernentibus me]/ mowił lehowá/ pokoy wam będzie BudBib Ier 23/17 (Linde).]
KN