Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DRAŻNIĄCY

Następne hasło: DRAŻNIĆ »

[DRAŻNICIEL sb m

Fleksja

G pl dråżnici(e)l(o)w.

Sł stp brak, Cn: draźniciel.

Znaczenia

[Ten, który drażni, pobudza do gniewu; tu: ten, który kogoś lekceważy, kimś gardzi]

Ten, który drażni, pobudza do gniewu; tu: ten, który kogoś lekceważy, kimś gardzi; irritator, vexator Cn: Mowiąc mowią do drażnićielow moich [spernentibus me]/ mowił lehowá/ pokoy wam będzie BudBib Ier 23/17 (Linde).]