[zaloguj się]
[pdf]

DREWIENKO (7) sb n

Oba e oraz o jasne (Cn drugie e pochylone).

Fleksja
sg pl
N drewienko
A drewienko drewienka
I drewienki(e)m
L drewienkoch

sg N drewienko (1). ◊ A drewienko (3). ◊ I drewienki(e)m (1). ◊ pl A drewienka (1). ◊ L drewienkoch (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Dem. od „drewno”; mały kawałek drewna, patyczek, kijek, wałek; ligellum Mącz; ligillum Cn (7): zna ſzye theſz kthemv ze mu drewyenko vſtrugal ku vigarnyanyv wyaczey pyenyedzi. LibMal 1547/126v, 1547/124, 126; kazał [król] przypráwić/ Stołek wzgorę ná piętrze nád dzyurą poſtáwić/ A ná ſłábych drewienkoch ták błáho záwieśić RejWiz 70v; Ligellum, diminut. a ligno, Drewienko. Mącz 193b; gdy komu iáki robak w vcho wleźie á wyiąć ſye nieda [...] námáż lepem drewienko ćienkie/ á tym w vchu śięgay SienLek 72v.
Wyrażenie: »drewienko toczone« = wałek drewniany, cewka, szpulka do nawijania nici (1): przedal 16 czewek zlotha czyagnyonego za 16 groſſy bilo tho zlotho zwynyono na drewyenka toczone LibMal 1551/159v.

KN