[zaloguj się]
[pdf]

DROBNIEĆ (6) vb impf

o oraz e prawdopodobnie jasne.

Fleksja
inf drobnieć
indicativus
praes
sg pl
3 drobnieje drobnieją

inf drobnieć (2). ◊ praes 3 sg drobnieje (2). ◊ 3 pl drobnieją (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Stawać się coraz mniejszym, maleć, karłowacieć; minui Cn (6): ROzpłodźił ſie Turecki Lud/ rozmogł y wyniosł ku gorze ták bárzo/ iż iuż nie prziydzie mu ná inſzą/ iedno ná doł ſchodźić/ ginąc [!] á niſzcżeć/ bo thák bywa według przyrodzenia wſzelkich rzecży/ co ſie zá gęśći [!] rádo drobnieie. BielSpr 58.
Przen: Mieć coraz mniejsze znaczenie, schodzić na dalszy plan, zanikać (3):

W przeciwstawieniu: »rośc ... drobnieć« [szyk zmienny] (3): Tym tedy ſpoſobem/ miłość małżeńſka bywa zátrzymána y záchowána/ y od tego rośćie: á od rzecży tem przećiwnych drobnieie [minuitur]/ rozrywa śię y rozwięzuie. ModrzBaz 33; ácżći wnet Ian drobnieć pocżął (iáko ſam o ſobie powiedźiał Ian. 3. 30.) A Chriſtus rość y vprzedzać go/ iż też był nádeń zacnieyſzy y przednieyſzy CzechEp 305; Onći ma rość; á ia mam drobnieć [me autem minui] [Jan o Chrystusie] WujNT Ioann 3/30.

a. Biednieć, ubożeć wskutek podziałów majątkowych (2): Nuſz dźieleniem bráćiey/ máiętnośći po Oycu/ iáko familie wielkie drobnieią y niſczeią/ iáko do vboſtwá prżychodźić ſynom muśi GórnRozm K3v, K3v marg.

Formacje współrdzenne cf DROBIĆ.

ZZie