[zaloguj się]

DROGOMYLNY (2) ai

Oba o jasne.

Fleksja
sg
f Idrogomylną
pl
I m drogomylnémi

sg I f drogomylną (1).pl I m drogomylnémi (1).

stp, Cn, Linde brak.

Mylący komuś drogę, sprowadzający kogoś z właściwej drogi (2):
Wyrażenie:»drogomylny(-a) szlak, ścieżka« (1 : 1): Cóż młodźi nieuſkrómnéy/ któréy to ſmákuie? W których ſercá ogniſté/ myśli zápaloné/ Vnoſzą drogomylną ſzćiéżką látá płoné? GosłCast 31; SCzęśliwyby był miedzy ſczęśliwémi/ Któryby nie ſtąpił tu zá niepewnémi Drogomylnémi ſprawek tákich ſzláki. GosłCast 54.

SB