![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [DROGOCHNIK] | Następne hasło: DROGOSŁANY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DROGOMYLNY (2) ai
Oba o jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| f | I | drogomylną |
| pl | ||
|---|---|---|
| I | m | drogomylnémi |
sg I f drogomylną (1). ◊ pl I m drogomylnémi (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Mylący komuś drogę, sprowadzający kogoś z właściwej drogi (2):
Wyrażenie: »drogomylny(-a) szlak, ścieżka« (1 : 1): Cóż młodźi nieuſkrómnéy/ któréy to ſmákuie? W których ſercá ogniſté/ myśli zápaloné/ Vnoſzą drogomylną ſzćiéżką látá płoné? GosłCast 31; SCzęśliwyby był miedzy ſczęśliwémi/ Któryby nie ſtąpił tu zá niepewnémi Drogomylnémi ſprawek tákich ſzláki. GosłCast 54.
SB