« Poprzednie hasło: [DROGOCHNIK] | Następne hasło: DROGOSŁANY » |
DROGOMYLNY (2) ai
Oba o jasne.
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
f | I | drogomylną |
pl | ||
---|---|---|
I | m | drogomylnémi |
sg I f drogomylną (1). ◊ pl I m drogomylnémi (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Mylący komuś drogę, sprowadzający kogoś z właściwej drogi (2):
Wyrażenie:»drogomylny(-a) szlak, ścieżka« (1 : 1): Cóż młodźi nieuſkrómnéy/ któréy to ſmákuie? W których ſercá ogniſté/ myśli zápaloné/ Vnoſzą drogomylną ſzćiéżką látá płoné? GosłCast 31; SCzęśliwyby był miedzy ſczęśliwémi/ Któryby nie ſtąpił tu zá niepewnémi Drogomylnémi ſprawek tákich ſzláki. GosłCast 54.
SB