[zaloguj się]
[pdf]

PRZĘŚLICA (7) sb f

a jasne.

Fleksja
sg pl
N przęślica
A przęślicę przęślice

sg N przęślica (3). ◊ A przęślicę (3). ◊ pl A przęślice (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w.

Część kołowrotka służąca do mocowania kądzieli; colus BartBydg, Cn (7): Verticillus, verticulus, vrzecyono, prząslicza BartBydg 168b, 29b; A báby s ſzefelinow/ przęſlice dzyáłáią/ Albo żołądź ná Dębye imi otłukáią. RejZwierz 117; [król] Woiewodzie poſłał konopi garzć/ przęſlicę/ y záięczy kożuch: przęſlicę dla tego iż niegodzien być mężem iedno niewiáſthą BielKron 353v; [Iá będę wrzeciona toczył/ krężele przęſlice robił. SeklStudent b8; Glosy II nr 64/13; InwMieszcz 1561 nr 98; Dict 1566 K4; UrsinGramm 127, 191; UrzędowHerb 73a (Linde); Volck Ttt3v].

W połączeniu szeregowym (2): Colus, rota feminarum vel instrumentum unde feminae nent, prząslicza, kądzyel, motowidlo BartBydg 31; GostGosp 114.

DDJ