[zaloguj się]
[pdf]

DUFAĆ SIĘ (4) vb impf

Zawsze się.

Fleksja
inf dufać się
conditionalis
sg
3 f by dufała się

inf dufać się (2). ◊ fut 3 sg dufać się będzie (1). ◊ con 3 sg f by dufała się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Spuszczać się na kogo, zwierzać się komu, oddawać się komu z zaufaniem [komu, czemu] (4): Na koniec Páńſtwo to wrzecżách świeckich byłoby potężnieyſze/ y więceyby ſię wam y Pánowie przeſławni Krolowie Polſcy/ y tá Litewſka Ziemiá dufáłá/ y więtſze wam vrzędy zlecáłá. SkarJedn 367; Obácżże/ Narodzie Ruſki/ iáko ſię tey Stolicy/ ná ktorey ták wiele Heretykow śiedziáło/ dufáć maſz SkarJedn 393, 84; SkarKazSej 684b.

Synonim: zwierzać się.

Formacje współrdzenne cf UFAĆ.

SB