Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DUPIASTY

Następne hasło: DUPLA »

DUPKA (4) sb f

Fleksja

	sg
N	dupka
G	dupki
A	dupkę

sg N dupka (1). ◊ G dupki (2). ◊ A dupkę (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

Znaczenia

1. Dem. od „dupa” ‘odbyt, tyłek’ (3)
- Przen: Ordynarnie o kobiecie (1)
2. n-pers (1)

1. Dem. od „dupa” ‘odbyt, tyłek’ (3): Dobrze też ieſt onego oleyku troſzkę w ocży mu wpuſcić/ takieſz też około dupki dziecięczey dobra rzecż ieſt macżać FalZioł V 35; Poydźieſzli do Kuſznierzá/ dáwáć podſzyć ſzubkę/ Muſiſz dzieſięć złotych dáć/ ledwo ſkrije dupkę. BielSat C2.

Przen: Ordynarnie o kobiecie (1): Iednemu ſtoiąc rzekła [pani]/ odmieńcie mi dudká/ On iey rzućił trzy groſze/ iáko miła dupká. A oná mu s fártuchá pſtrego wypuśćiłá/ Iż widziáłá dubielá/ dobrze vcżyniłá. RejFig Bb4.

2. n-pers (1):

Zestawienie: »Wojtek Dupka« (1): Item zeznal ze wzyal suknyą Zielona [...] dochnye ze Lwowka krom yey wolyey v Woythka dupky na Nowey Grobly LibMal 1552/168v.