[zaloguj się]
[pdf]

DUPNY (3) ai

Fleksja
pl
G dupnych
L dupnych

pl G dupnych (2). ◊ L dupnych (1).

Sł stp notuje s.v. korzen, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „dup” ‘zagłębienie w ziemi lub skale’ albo od „dupa” ‘odbyt, pośladki’; tu prawdopodobnie obscenum (3):
Wyrażenie: »dupna gora« (3): IEden w Aptece pytał/ co Kubeby zową/ Siedząc ſie náſz brát ozwał/ á chłop z mądrą głową/ Są pecki co ná dupnych gorach wyraſtáią/ Ná włoſiánych ſzypułkach á koſtek nie máią. RejFig Bb; Nowiny z dupnych gor. DWá towárzyſze ſobie liſty otwieráli/ Plotki ſwe przeczytáiąc co do nich piſáli. Wiec [!] ieden wziąwſzy pápir/ gownem pomálował/ Nápiſał iż nowiny/ y zápiecżętował. Drugi wziąwſzy otworzył/ áliśći nowinki/ Z dupnych gor tám od Węgier/ y w nich vpominki. Plunąwſzy y porzućił/ iużem ią to ſłyſzał/ Ale tákie nowinki/ boday zábit piſał. RejFig Cc8.

Cf DUPIASTY, DUPNIASTY

KN