[zaloguj się]

DUREŃ (1) sb m

Fleksja

N sg dur(e)ń.

stp, Cn brak, Linde XVIIXVIII w.

Człowiek zarozumiały i głupi: A Iákub w płácż nieborak/ nád cudzą niecnotą: Rad że to [ciążę żony] zową iego właśćiwą robotą. Kocha ſię w ſobie Dureń/ płácże nad zdraycżyną: Ano ktoś inſzy oney puchliny przycżyną. KlonWor 60.

SB