[zaloguj się]
[pdf]

DWUSETNY (4) nm

e jasne.

Fleksja
sg
mNdwusetny
Gdwusetn(e)go
pl
N subst dwusetn(e)

sg m N dwusetny (2). ◊ G dwusetn(e)go (1). ◊ pl N subst dwusetn(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn); poza tym XVIII w.: dwóchsetny.

1. Dwóchsetny (liczebnik porządkowy odpowiadający liczebnikowi głównemu: dwieście); ducentesimus Mącz, Cn (3): Mącz 47c, [95]d; y ták zárázem Duchá wypuśćił/ wielki y ſławny Chryſtuſow męcżeńnik/ roku P. tyśiącnego/ dwuſetnego/ pięćdzieśiątego wtorego SkarŻyw 373.
2. Zawierający w sobie dwieście jednostek (1): Ducenaria pondera, Dwuſetne funty. Mącz [95]d.

Cf DWUSTY

BZ