[zaloguj się]
[pdf]

DYJALEKTYK (3) sb m

a oraz e jasne.

Fleksja
sg pl
N dyjalektyk
V dyjalektycy, dyjalektykowie

sg N dyjalektyk (2). ◊ pl V dyjalektycy (1) WujJud, [dyjalektykowie].

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Znaczenia
Biegły w dialektyce [dialecticus ‒ gadacz Murm 178, BartBydg; ‒ który tej nauki uczy albo ją rozumie Mącz 84c] (3): á thákże y inych właſnościach kthore Dialektik zowie differentia specifica, á my ie możemy názwáć differentia Deifica SarnUzn E7.

Iron (2): O mili Dyálektycy. A zá coż to árgumentum ſtoi/ Ab autoritate negatiue? Lecż wy żadney rzecży iná- cżey probowáć nieumiećie/ iedno tym zgniłym árgumentem/ niemáſz tego w Piſmie. WujJud 170v; Co kto rzekł: záwſze mowił/ Ták iest, on zchorzáły [...] Mnich Dyálektyk iákiś poſtrzegł tego ſłyſząc A iż Teſtator bredźi/ w głowie ſobie kryſząc. Więc tobie twarz nabożną zformował y mowkę: Y ná onę odpowiedź vprządł ſámołowkę. KlonWor 70; [HerburtArt Cv (Linde)].

HJ