[zaloguj się]
[pdf]

DYJAMENCIK (3) sb m

Zawsze dia-.

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
N dyjamencik
A dyjamencik
I dyjamenciki(e)m

sg N dyjamencik (1). ◊ A dyjamencik (1). ◊ I dyjamenciki(e)m (14).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Dem. od „dyjament” (3): Krzizik zloti, na nim czteri Lilie Diamentowe. i czwarta ſDiamenczikiem weiſrzodku wiſzącza WyprKr 12v; cżáſem zá Diámenćik ábo ledá co tákiego ku ochędoſtwu/ ſorom druga przeda GórnDworz Ii7v.
Wyrażenie: »dyjamencik na trzy granie rzezany« (1): Pontow Diamentowich dwa, i trzeczi Diamenczik na trzi granie rzezani WyprKr 12.

HJ