[zaloguj się]
[pdf]

DYMACZ (2) sb m

a jasne.

Fleksja
sg
A dymacz
I dymacz(e)m

sg A dymacz (1). ◊ I dymacz(e)m (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Miech służący do podniecania ognia (2): weźmi roſpalonégo węgla gárniec/ á nákłádź ná ón ogień podeſzw ſtárych bótów/ poſtawże mu [choremu] pod nozdrzé [...] mieyże Dymacz pogotowiu/ iżby ogień niezgáſł SienLek 168v.

W porównaniu (1): gdy w tę párę [zadkową] świécę zápaloną wráźiſz/ będźie śiárká iáſnym płomieniem gorzeć/ ktory płomień nitrzyná ku gorze popędźi/ iż by téż więc dymáczem dął. SienLek Vuu4.

Cf DYMADŁO, [DYMKA]

LW