| « Poprzednie hasło: DYMADŁO | Następne hasło: DYMALNY » |
DYMAJĄCY (1) part praes act
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | dymający |
| G | dymając(e)go | |
sg m N dymający. ◊ [G dymając(e)go].
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. dymać.
1. [Podniecający ogień; insufflantem PolAnt [na co]: Othom ſtworzył Kowalá dymáiącego ná węgle w ogniu BibRadz Is 54/16 (Linde s.v. dymać).]
2. W funkcji strony biernej: dmuchany, napędzany wiatrem: Pneumaticus ‒ Tchnąci, dimaiąci, wiatrowi. Calep 815b.
Synonimy: 2. tchnący, wiatrowy.
Cf DYMAĆ
LW