[zaloguj się]
[pdf]

DZIADEK (3) sb m

a oraz e jasne.

Fleksja
sg
N dziadek
G dziadka
I dziadki(e)m

sg N dziadek (1). ◊ G dziadka (1). ◊ I dziadki(e)m (1).

Sł stp brak, Cn s. v. dziad, Linde XVII – XVIII w.

Dem. od „dziad” ‘ojciec ojca lub matki’; prosocer Calep; pappus, proavus Cn (3): Proavus ‒ Mego dżiatka albo babki moiei ocziecz. Calep 850a, [864]b.
W przen (1):
Wyrażenie: »dziadek z głogu albo z przmielu [= rodzaj krzewu] wystrugany« = laska, kostur (1): Tákże y poććiwemu á ſtátecżnemu cżłowiekowi/ nie lepieyże mu ná to pátrzyć gdi ſie ſzaleńcy trzęſą/ ſkacżą/ [...] niżliby ſie ſam trząść miał/ [...] boby theż tho iednák nadobnie iego miłośći przyſtało/ podpiráiąc ſie owym drugim dziátkiem z głogu álbo s przmielu wyftrugánym. RejZwierc 164v.

SB