[zaloguj się]
[pdf]

DZIADOWSKI (9) ai

a oraz o jasne.

Fleksja
sg
mNdziadowski fN
G Gdziadowski(e)j
Adziadowski A
pl
G dziadowskich
A subst dziadowskié

sg m N dziadowski (2). ◊ A dziadowski (1). ◊ f G dziadowski(e)j (2). ◊ pl G dziadowskich (2). ◊ A subst dziadowskié (2); -é (1), -(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII i XIX w.

1. Przymiotnik od „dziad” ‘ojciec ojca lub matki’; avitus Mącz, Cn; pappous Mącz (4): Pappous, Latine avitus, Dźiádowski/ ſtárooycowski. Mącz 276c; Ták rósć/ piękny Michniku/ iákobyś poſpieſzył Wiekiem/ á oczy iefcze dźiádowſkié náćieſzył KochFr 122; Ten [Zygmunt] pożegnawſzy ſwe Filáńdſkie grody/ Y obłápione wodámi narody/ Ná Thron dźiádowſki ſzcżeśliwie wſtępuie GrochKal 21.
Szereg: »ojczysty i dziadowski« (1): Wypráwili tedy záraz Pánowie Koronni do Litwy Poſły/ ktorzyby Sigmuntá ná Kroleſtwo Polſkie Oyczyfte y Dziádowſkie przyprowádzili StryjKron 707.
2. Przymiotnik od „dziad” ‘przodek’ (4): [o ptakach] Oćiec ſię przypátruiąc iák pokrzywká właſny: Widząc Kukułcży narod y duży y kraſny: Miłuie páśierbiętá/ á wzgardza rodzone/ Ze krwie iego dziádowſkiey y z żołtká ſpłodzone. KlonWor 61.
Wyrażenia: »dziadowska wiara« (1): Pánie oyczewyśćie od dziádowſkiey y prádźiádowfkiey dawney y vtártey wiáry Chryſtuſowey odftąpili SkarKaz 44a.
Szeregi: »(nie) ojcowski i (ani) dziadowski« (2): ZEmomyflaw ná oycowfkie mieyſce wftąpił/ kthory ſie też nie wyrodził od oycowfkich áni dziádowſkich obyczáiow. BielKron 343; StryjKron 350.

»dziadowski i pradziadowski« (1): SkarKaz 44a cf »dziadowska wiara«.

3. Przymiotnik od „dziad” ‘starzec'’ (1): Senilis ‒ Do itarego przinalezaci, dziadowski. Calep 697b.

Synonim: 1. staroojcowski.

Cf DZIADOW, PRADZIADOWSKI

SB