[zaloguj się]
[pdf]

[DZIARZYGONIEC sb m

a jasne; teksty nie oznaczają é oraz ó.

Fleksja
sg
N dziarzygoniec
I dziarzygońc(e)m

sg N dziarzygoniec. ◊ I dziarzygońc(e)m.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Prawdopodobnie śmiały, zuchwały szermierz; tu określenie czołowego dyskutanta, polemisty: Iż tym ták ſzcżwánym ſtárcem/ iáko pniem niewielkim Ták młody ksiądz obrácał [...] (‒) Coż wżdy zá koniec tego igrzyſká/ moy Panie? [...] (‒) Wiele rzecży opuſzcżam: tákowy był koniec/ Na krorym [!] znácżny ſzwánk wźiął/ ten wáſz [nowokrzczeńców] dźiárzygoniec. ŁaszczPogrom 18; Lutheraná wwodźi mowiącego/ o Pánu Niemoiewſkim: że ieſt żołnierzem ćwicżonym/ mowcą biegłym/ w ſwych rzecżách/ w ięzyku przeſtronym. A záſię zowie go [...] ſtárcem wywiſzáłym iákimśi Dźiárzygońcem. NiemJOpis B3.]

WG