![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [DZIEDZICZNO] | Następne hasło: DZIEDZICZNY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DZIEDZICZNOŚĆ (2) sb f
e oraz o prawdopodobnie jasne.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| N | dziedziczność |
| A | dziedziczność |
sg N dziedziczność (1). ◊ A dziedziczność (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
Posiadanie czegoś z prawem przekazywania potomkom, następcom (2): Choćiaż pozwirzchny tytuł/ y dźiedźicność [!] Kośćiołá Powſzechnego/ zacność y powołánie imieniá Chrześćiáńſkiego z dawnośćią po ſobie pokázuią. WujJudConf 137.
Zwrot: »dziedziczność mieć« (1): Bacżąc Witułt dwu potomku Iágiełłowych/ boiąc ſie o Kſięſthwo Litewſkie by nie przyſzło ná Krolewice Polſkie ſzukał rády tákież obycżáiá/ ktorymby mogł dzyedźicżność mieć ná Kſięſtwo Litewſkie BielKron 386.
KN