Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POTĘPIONY

Następne hasło: [POTĘPOWAĆ] »

[POTĘPNY ai

o prawdopodobnie jasne (tak w potępić).

Fleksja

sg
m	V	potępny

pl
N	subst	potępn(e)

sg m V potępny. ◊ pl N subst potępn(e).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. [Zły, naganny, godny napiętnowania]
2. [Zasługujący na potępienie wieczne]

1. Zły, naganny, godny napiętnowania: niedoſtatky ty y pożądliwość/ ſą rzeczy potepne/ y s ſwego przyrodzęnia godne śmierćy. ConfKwiat D2v.

2. Zasługujący na potępienie wieczne: [do Judasza:] O potepny dvchu, kako barzo mala pyecza mass osbawyenyv thwogym, gdys tego, ktory wssisthkich iest sbawyenye, zatako sprossne mytho vmyszliles przedacz. SprChęd 29.

Synonim: 1. grzeszny.]