![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [DZIWOCZY] | Następne hasło: [DZIWOK] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DZIWOCZYĆ (1) vb impf
Fleksja
3 sg m praet dziwoczył.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Postępować jak dzikus, zachowywać się niewłaściwie, jak szalony: Dźiwiſz ten dźiwoczył, nie dármo go ták zwano: bo y świecę zgáśił, y pſem drugiego poſczwał. SarnStat 1267.
KCh