![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: DZIWOWNIK | Następne hasło: DZIWUJĄCY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DZIWOWRONY (1) ai
Fleksja
N pl m pers dziwowr(o)ni.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Niezwykle czarny, tu w funkcji rzeczownika jako peryfrastyczne określenie Etiopów, poddanych Memnona, bohatera trojańskiego: Nie ták nád grobem płácżą Memnonowym oni Pod Troią zábitego páná dźiwowroni. KlonŻal B2.
KCh