[zaloguj się]
[pdf]

EFOR (2) sb m

e oraz o prawdopodobnie jasne.

Fleksja
pl
G efor(o)w
inne pl A (lat.) - ephoros

pl G efor(o)w (1). ◊ (lat.) A ephoros (1),

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.: eforarz.

Jeden z pięciu urzędników kierujących polityką zagraniczną i administracją starożytnej Sparty, czuwających nad obyczajami króla i obywateli oraz sprawujących najwyższą władzę sądowniczą [ephorus – inspektor, przyględacz. Tribunus fuit Lacedemoniorum qui ludis praeerat Mącz 106b; Poseł ziemski w Polszcze ‒ ... Similes erant apud Romanos tribuni plebis ... apud Lacedemonis o῾ι ᾽έφοροι Ephori Cn] (2): Theopompus krol Spártáńſki [...] Ephoros poſtánowił to ieſt ziemſkie vrzędniki/ ktorzy mimo krolá wſzytkę moc w R. P. ſtánowić y ſądźić mieli/ od ktorych/ gdy co ſądzili/ iuż ruſzenie do Krolá iść nie mogło. Ciſz iáko R. P. ſpraw przyglądáli thák też y Krolá ſámego/ karząc go gdy w cżym przećiwko práwu wykrocżył. Zá poſtánowieniem tedy tych Ephorow był [...] od żony ſwey nágrawan Phil Q.

KK