[zaloguj się]
[pdf]

EKSPURGACYJA (2) sb f

e oraz pierwsze a jasne.

Fleksja
sg
D ekspurgacyjéj
L ekspurgacyj(e)j

sg D ekspurgacyjéj (1). ◊ L ekspurgacyj(e)j (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

praw. Usprawiedliwienie się, oczyszczenie z winy [expurgatio – wymiecienie, wychędożenie, metaph. sprawienie Mącz 332b; – chędożenie Calep; oczyścienie słowne ‒ expurgatio Cn] (2):

ekspurgacyja czego (1): criminaliter oſkárżony będźie ſądzón: ále iednák/ ku expurgáciiéy winy ſobie zádánéy [ad expurgationem illati criminis JanStat 220]/ ma mu bydź dopuſczono świádectwo ludźi ſtátecznych. SarnStat 203.

Wyrażenia: »ekspurgacyja u sądu« (1): Ziemſkiego práwá Kśięgi dźieśiąte o Expurgáciiey v ſądu. SarnStat 793 żp.

AK