[zaloguj się]
[pdf]

EPAKTA (4) sb f

e oraz oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N epakta epakty
A epakty

sg N epakta (1). ◊ pl N epakty (2). ◊ A epakty (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

astr. Liezba wskazująca, o ile dni rok słoneczny przewyższa rok księżycowy, podawana w kalendarzach dla obliczania faz księżyca (z grec. ᾽επάκτη) (4): [u Rzymian] dźień ó[n] co zbywał/ co lat kilko był przepletan. y Iulius Caeſar będąc człowiekiem vczónym/ wnet po nim Auguſtus/ poſtánowili go zá náuką pewną/ y wiekóm potomném podáli/ áby Epactá/ Aureus numerus/ Bisſextus/ y té Emboliſmy ſwą drógą cbodźiły Oczko 30; Cżtery tedy rzecży tylko w nim [w kalendarzu] ſię zámykáią: to ieſt/ Dni Mieśięcy dwunaſtu; y przed nimi Epákty/ now mieśiącá káżdego pokázuiące: Litterá/ Niedźielę káżdą wyrażáiąca/ która ſię co rok odmienia: á nákoniec świętá iáko Rzymſkie/ z brewiarzá/ y Kálendarzá wyięte/ ták y náſze Koronne. Dni mieśięcżne y Epákty wiedźieć/ pożytecżna rzecż káżdemu ſpráwnemu á bácżnemu cżłowiekowi. LatHar [+12]v, [++].

AK