[zaloguj się]
[pdf]

EPIKURSKI (3) ai

e prawdopodobnie jasne.

Fleksja
sg
fNepikurskå
Gepikurski(e)j

sg f N epikurskå (2). ◊ G epikurski(e)j (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „epikur”, ‘wyznawca Epikura’, ‘rozpustnik, bezbożnik’ (3): Epikurſka to y Sáduceyſka niezbożność/ do ktorey nas ſekty Luterſkie wiodą: ábyſmy o świętych y o vmárłych niewiedźieli SkarKaz 634b; Bowiem gnuśne leniſtwo luźne prożnowánie/ Bez prace/ bez fráſunku chce mieć wychowánie. Nie ma ſię do nicżego/ śmierdźi mu robotá: Miła mu Epikurſka roſkoſz y pieſzcżotá. KlonWor 33.
Wyrażenie: »sekta epikurska« (1): [Saducei] ći byli ſekty Epikurſkiey/ bo nie wierzyli duſzy po śmierći żyć/ iedno s ciáłem poſpołu vmieráć iáko bydlęca. BielKron 118v.

AK