[zaloguj się]
[pdf]

EPIKURSTWO (4) sb n

Zawsze -k-.

e prawdopodobnie jasne; o jasne.

Fleksja
sg
N (e)pikurstwo
I (e)pikurstw(e)m

sg N (e)pikurstwo (3). ◊ I (e)pikurstw(e)m (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Nauka, etyka Epikura, tu przen.: rozkosz, dogadzanie sobie, rozwiązłość (4): A komuſz tu tedy będziemy więcey wierzyć/ tobie tzłowiekowi nietzyſtemu/ ktory małzeńſtwo ſromoćiſz/ y Epikurſtwem názywaſz/ tzyli Duchowi Swiętemu/ ktory małżonkom błogoſláwi? KrowObr 222.
Wyrażenie: »krześcijańskie epikurstwo« (2): IEſli małżeńſtwo ieſth rzetz niedobra/ albo nietzyſta/ álbo iáko thy powiedaſz krześćijáńſkie Epikurſtwo/ tedyć pan Bog v ćiebie ieſth niedobry/ nietzyſty/ y Epikur KrowObr 220v, 221v.
Szereg: »epikurstwo i nieczystość« (1): Podobniey ieſt tedy/ áby twoie nieożeńſtwo/ było názwano tego ſwiátá Epikurſtwo/ y nietzyſtość/ á mſſliby Bog miał być Epikurem KrowObr 222.

Cf EPIKUREISMUS

AK