[zaloguj się]
[pdf]

FALOWAĆ (3) vb impf

Pierwsze a oraz o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 faluje falują
praet
sg
3 n falowało

praes 3 sg faluje (1). ◊ 3 pl falują (1). ◊ praet 3 sg n falowało (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Niedomagać, szwankować, zawodzić; claudicare, fallere, labi, titubare Cn [komu] (2): Znáć żeś w koſćiele máłym/ w kąćie/ w ćieniu then liſt piſał/ iż ći ták fálowáło pioro OrzList b4v; Piołyn w miedźie wárząc pić/ bárzo tym pomaga kthorym Wątrobá fáluie. SienLek 89.
2. Przywodzić do upadku [co] (1): Ráki na ſpráwy dziſieyſzé. [...] Práwy to klenot nie ſą w nim przyſády/ Spráwy cnotliwé nie fáluią rády PudłFr 46.

AK