[zaloguj się]
[pdf]

FIGLIK (1) sb m

Fleksja

G pl figlik(o)w.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Dem. od „figiel” ‘zbytek, swawola’: pyękny klenot/ kto ſie wſtydem ruſzy. Bo by pátrzał wſzetecżny/ zá ſobą w źwierciádło/ Wieręby mu figlikow/ wcżoráyſzych przeſiádło. RejZwierz 130v.

[Tytuł 2. wyd. utworu M. Reja „Przypowieści przypadłe”: Figliki/ álbo rozlicżnych ludzi przypadki dworſkie/ ktore ſobie po zátrudnionych myſlach/ dla krotofile/ wolny będącz/ cżytáć możeſz. RejFig 1574 kt]

IM