[zaloguj się]
[pdf]

FIZYJOGNOM (1) sb m

Fleksja

N pl fizyjogn(o)mowie.

Sł stp brak, Cn: fizyjonom, Linde XVI (ten sam przykład) ‒ XVII w. (z Cn); poza tym XVIII w.: fizyjonomista.

Zajmujący się fizjonomiką, poznający z wyrazu i rysow twarzy oraz budowy ciała charakter i cechy umysłowe człowieka; metopbscopus, physiognomus Cn [physiognomus seu physionomus – praktykarz, wieszczy Mącz 298d]: Czudność tedy zwierzchnia prawdziwy znák ieſt/ á piątno/ wnętrzney dobroći/ iáko piękny kwiát ná drzewie znákiem ieſt dobrego owocu: á my przez tho co widzimy/ dochodzimy tego cżego widzieć nie możem/ to ieſt vmyſłu przez ciáło : ſtądże to ieſt/ iż owi Phiſiognomowie s twarzy/ á s położenia cżłonkow/ nietelko obycżáie/ ále y myſli cżáſem cżłówiecże wiedzą. GórnDworz L1 5.

WG