[zaloguj się]
[pdf]

FONTANA (5) sb f

-o- (1) SarnStat, -ó- (1) Oczko; pierwsze a pochylone, końcowe jasne.

Fleksja
sg pl
N fontåna fontåny
G fontåny fontån

sg N fontåna (2). ◊ G fontåny (1). ◊ pl N fontåny (1). ◊ G fontån (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

1. Wodotrysk; emmisarium, immisarium, labrum, lacus Cn (3): A Fontaná z Alábáſtru práwie w poyrzod ſtałá/ Ktora wodę nieprzebráną vſtáwicżnie lałá. KochZuz A2; Oczko 8; Y iáko piękna ieſt rzecz/ á práwie duſzę ochładza/ do ogrodá álbo wirydarzá wniśdź/ áno tu drzewá ochędożné/ tu fontany/ tu drzewá ogániſté ad quincuncem porządnie rozſádzone SarnStat *3v.
2. Źródło; tu w porównaniach (2): Iuż też pomy do ſtárſzego wyſtępku náſzego iáko do fontany/ do ktorego ſie máło nie wſzyſcy do rády ſchodzą to ieſt do gniewu ſzkodliwego. RejZwierc 75.
Szereg: »fontana a źrzodło« (1): [przypadek ludzki] ieſt iáko fontaná á źrzodło wſzyſtkich inych rzecży złych RejPos 199v.

Synonimy: 1. »skrzynia wodna«; 2. źrzodło.

AK