Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: FRYMARCZYĆ

Następne hasło: FRYMARK »

FRYMARCZYĆ SIĘ (8) vb impf i pf

pf (4) ZawJeft 26 (2 sg con), ActReg 80 [2 r.] (inf, 3 sg con), CiekPotr 6 (inf); pozostałe impf.

sie (4), się (4).

a jasne.

Fleksja

indicativus
inf	frymarczyć się
praes
	sg	pl
3	frymarczy się	frymarczą się

conditionalis
	sg
2	m	frymarczyłby się
3	m	by się frymarczył

inf frymarczyć się (2). ◊ praes 3 sg frymarczy się (1). ◊ 3 pl frymarczą się (3). ◊ con 2 sg m frymarczyłby się (1). ◊ 3 sg m by się frymarczył (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) i XVIII w.

Znaczenia

1. Zamieni(a)ć się, wymieni(a)ć się (6)
2. Zmieniać, odmieniać (2)

1. Zamieni(a)ć się, wymieni(a)ć się (6): By iáko ſię frymárczyć: poiąłbym ia twoię [żonę], Tybyś teſz poiął moię. CiekPotr 6.

frymarczyć się na co (3): Co kiedyby ty przéyrzał okiem twoim/ Frymárczyłby ſye dźiś ná ſwóy ſtan zmoim. ZawJeft 26. Cf frymarczyć się czym na co.

frymarczyć się czym na co (2): młodzi żywnośći doſtátek im [starym bocianom] dáią. Ze ſie więc práwie z nowu zá tą ich pilnoſcią/ Frymárcżą ná młody wiek ſwą zeſzłą ſtároſcią. HistLan B2v; ActReg 80.

frymarczyć się z kim (2): aby go puł roku podzierzawszy frymarczył sie zemną Grudziądz mi puscił, a Generalstwo wziął ActReg 80, 80.

frymarczyć się z kim, z czym [= kim, czym] (2): ſą y ći ktorży ſię frymárczą z żonámi/ y pacta miedzy ſobą czynią/ poki ieden drugiego żonę ma trżymáć v śiebie GórnRozm D; ZawJeft 26.

2. Zmieniać, odmieniać [z kim = kogo] (2): tem nye vſtawicżnem diſcipułom musi tho być/ iż gdy ſie cżęſto z náucżycyelámi frymárcżą/ nie poyąć ani ſie náucżyć nye mogą. Obácżyć tedy ma tho ocyec á ſyná przy yednym náucżycyelu pomyęſzkáć nyechay dopusći á roſkaże. GliczKsiąż L2v.

Szereg: »przechodzić się a frymarczyć« (1): młodzyenyec ktory ſie cżęſto z náucżycielámi przechodzi á frymárcży/ trudno áby ſie ná náukę dobrze zápomoc mogł/ iſcye ſie yey nie obye áni oną náſycon być może. GliczKsiąż N3.