[zaloguj się]
[pdf]

FUNDOWNIK (9) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N fundownik
A fundowniki
I fundowniki(e)m
V fundowniku

sg N fundownik (6). ◊ I fundowniki(e)m (1). ◊ V fundowniku (1). ◊ pl A fundowniki (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z tych samych przykładów).

1. Założyciel, twórca; creator Mącz (5): Creator urbis Romae, Romulus, Záſádźiciel. Fundownik miáſtá Rzimu. Mącz 67c, 343a, 358b; Piotr wielki/ Kśiążę Apoſtolſkie/ Wrotny niebieſki/ Opoká kośćielna/ Zátrzymánie wiáry/ Fundownik Kośćiołá Rzymſkiego. SkarŻyw 601, [407].
2. Szerzyciel (3): Kośćioł był záwżdy zgody/ y iednośći Chryſtuſowey przyiaćielem y fundownikiem SkarJedn 329, 329; Piotr napierwſzy fundownik wiáry kazánim y cudy cżynienim. SkarŻyw 600 marg.
3. Nadawca, fundator klasztoru, kościoła (1):
Szeregi »fundownik i dobrodziej« (1): I. M. X. Wáleryan z łáſki Bożey Biſkup Wileńſki fundownik y dobrodziey Kollegium Wileńſkiego SkarJedn A4.

Synonimy: 1. zakładacz, zasadziciel.

Cf [FUNDAMENTARZ], FUNDATOR

MB